Een dikke 40 dagen geleden nam ik me voor om, inderdaad, 40 dagen lang geen vlees te eten; en dit samen met zo wat 52.000 andere deelnemers. Vuistje! Aangezien ik voor deze DZV zelf al amper vlees at, leek het me peanuts. Easy, twee vingers in de neus, makkie. Vol goede moed begon ik aan mijn steak-bitterballen-kipcurry-worstjes-loze dagen. Doel: 40 dagen niets maar dan ook écht niets van vlees aanraken. Vis ben ik echter wel nog blijven eten. Als beginneling-vegetariër én met een man in huis kon ik niet direct alles van de menu schrappen. Na dag 10 schreef ik dan ook een post over wat er wel allemaal op mijn bord terecht kwam.
Maar, dan. Dan gebeurde het. Ik at vlees EN IK WIST HET NIET! Ha, no joke. Mijn vriend haalde twee lasagna's: één met vlees en één lasagna verde. "Da's met spinazie en zonder vlees hé?" vroeg ik. (Geen flauw idee. Ik maak meestal mijn lasagna zelf) "Ik denk het!" klonk het. Na de tweede hap proefde ik iets wat moest doorgaan als vlees. "Is.. is dat nu vlees? Tcho, dat zal wel wat vleesvervanger zijn zeker?" De dag erna smeet ik de verpakking weg die ergens rondslingerde waarop stond "met écht Belgisch varkensvlees". Alé vooruit. "T'is gebeurd"
De weken erna wist ik vlot door te komen; zeker nu ik met dat schuldgevoel van die ene keer opgezadeld zat. Maar, eerlijk? In totaal heb ik na die ene - onbewuste - keer nog drie keer - vrij bewust - vlees gegeten.
Weet je wat het moeilijke is aan vegetarisch door het leven gaan? Die sociale uitjes en bezoekjes! De 2e keer dat ik vlees at, was omdat mijn schoonmama zich had uitgesloofd in de keuken en voor iedereen een goed stuk gemarineerde kip in huis had gehaald. Wat voor een boerinneke zou ik geweest zijn mocht ik gezegd hebben: "Bedankt, maar nee bedankt?!" No way, dat kreeg ik niet over mijn lippen. "Schep maar op!" zei ik zonder haperen.
De derde keer gingen we met een bevriend koppel eens goed eten bij "De2 Chefs" in Mechelen. "Wenst u een voorgerechtje, juffrouw? U heeft keuze uit de escargots of de carpaccio". You've got to be kidding me. Haha, geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om slakken te eten. Dan maar de carpaccio delen met mijn vriendin. Hij was wel héél lekker, maakt dat het een beetje minder erg? (&de vierde keer, die vermeld ik liever niet. Hierbij zijn we schaamteloos ribbetjes gaan eten. Sorry)
Maar hé, 4 maaltijden van de 120 maaltijden, dat valt best goed mee denk ik dan? Wat ik kan besluiten na 36 dagen zonder vlees, is dat ik het af en toe toch wel mis: geen vlees bij de tapas, geen broodjes met platte kaas en parmaham, geen bitterballen bij de frietjes in het weekend, geen kip curry op zondag bij de brunch, geen chipolata met appelmoes,.. Het ironische is wel: nu ik weer vlees 'mag' eten, heb ik er plots weer geen zin meer in. Vrouwen hé. Wat het naar het einde toe zo moeilijk heeft gemaakt, is het gebrek aan inspiratie. Ik weet het, het internet staat er vol van, maar toch leek dat oh-zo-ver-weg. Na enkele weken had ik al mijn gerechtjes met vegetarische balletjes, burgers, tofu, kaas,.. al méérmaals uitgeprobeerd. Tot grote 'vreude' van mijn vriend *big smile*.
Ohja, volgens mijn planning zou ik de komende 2 weken zonder suiker proberen te leven. Nu, ik wil het niet riskeren om flauw te vallen in de Colruyt tijdens mijn werkuren (jobstudent), vandaar dat ik mijn poging tot twee suikervrije weken zal opschuiven naar 13 tot 25 april. Op 26 april zal ik voor de 4e keer de Antwerp 10 Miles mee- en uitlopen! Benieuwd wat voor effect deze twee suikerloze weken op mijn lichaam zullen hebben! I keep you posted.
